تته پته کنان کلمات انگلیسی را روخوانی می کنند و دست و پا شکسته یک متن را به فارسی برمی گردانند، بی آن که توان حرف زدن داشته باشند یا جسارت سوال کردن. دانش آموزان را می گوییم که سال هاست از سال اول راهنمایی(متوسط اول) تا پایان دبیرستان(متوسطه دوم) زبان انگلیسی می خوانند، اما در پایان راه آنها می مانند و زبانی که در دهان نمی چرخد تا ساده ترین جملات انگلیسی را ادا کند.

این که آموزش زبان انگلیسی در مدارس تا به حال سرسری گرفته شده، این که این درس هیچ گاه جذاب نبوده و آموزش اش به جای شیرینی، التهاب و نگرانی را به جان دانش آموزان ریخته، این که تاکنون هدف از آموزش زبان دوم در مدارس مبهم بوده و ده ها مشکل دیگر، همه واقعیت های نظام آموزشی ماست که محصولش تولید فارغ التحصیلانی است که به زبان دوم مسلح نیستند و نمی توانند با دنیای خارج ارتباط برقرار کنند.