امام خمینی در کتاب «المکاسب المحرمه» می فرمایند: «ان دفع اضلال اناس من الامور التی بهتم به الشارع الاقدس، فکیف یمکن القول بجواز بیع القرطاس ممن یعلم انه یکتب فیه ضد الاسلام و رد القرآن کریم» یعنی: جلوگیری از گمراهی مردم، از اموری است که شارع مقدس نسبت به آن بسیار اهتمام دارد. بنابراین چگونه می توان فروش کاغذ را به کسی که می خواهد در آن کاغذها مطالبی ضداسلام بنویسد جایز دانست؟! (المکاسب المحرمه، ج1، ص201) براساس همین دیدگاه فقهی است که امام خمینی، ممیزی پیش از نشر را یک ضرورت غیرقابل انکار دانسته و می فرمایند: «نوشته هایی که می خواهد طبع بشود. یک چند نفری که می دانید، یقین دارید که آنها آدم هایی هستند که مستقیم هستند و در راه مسیر ملت و کشور هستند و وابستگی به هیچ جا ندارند، آنها نوشته ها را مطالعه کنند. درست دقت کنند در آن و بعد از اینکه دقت کردند در روزنامه یا در مجله نوشته بشود. این طور نباشد که یک وقت بنویسند و منتشر بشود، بعد بفهمند که این نوشته برخلاف بوده است؛ این یک چیزی است که لازم است. باید کتاب هایی که نوشته می شود و همین طور چیزهایی که منتشر می شود اینها باید درست توجه بشود و افراد مطلع، مدبر و کسانی که از مکتب ها اطلاع دارند و مسیر آنها را می دانند، اینها توجه بکنند و کتاب ها را مطالعه کنند قبل از انتشار، این هم صلاح خود شماست و هم صلاح ملت است.»