هیچ کس را بر سر داشتنش شکی نیست. همه آنچنان در خود می نگرند گویی اکمل آن را جز او بر کسی نایل نشده است. ارزشش بر همگان واضح است و او را اولین مخلوق خداوند تبارک می نامند و هم او در ملاک برگزیدن پیامبرانش شیوه گزینش است. آنجا که می فرماید: «خدا هیچ پیامبری را به رسالت انتخاب نمی کند مگر آنکه عقلش را کامل کند و عقلش برتر از عقول تمام امتش باشد.»(1)

آری بحث از عقل است که همان حجت باطنی است، همان سرمایه عظیم انسانی و وسیله ای برای رسیدن به کمال. بسیاری از اندیشمندان بر این باورند که تعالی بشر در گرو تعقل است. امام کاظم(ع) در روایت هشام از قول امیرمومنان(ع) می فرماید: خدا با چیزی بهتر از عقل پرستش نشود...!(2)