حکومت قانون که در ساده ترین تعریف خود به معنای حاکمیت قوانین وضع شده توسط قوه مقننه است، به مفهوم برابری و مساوات در برابر قانون تعبیر شده است که وجود آن را دلیلی بر عمومیت، استمرار و صراحت قوانین دانسته اند. فصل مشترک نکات فوق را می توان تاکید بر استفاده نکردن خودسرانه و مستبدانه از قدرت در تصمیم گیری های حکومتی دانست. عمومیت قوانین نسبت به تمامی افراد جامعه، لزوم ابلاغ و اعلام عمومی قوانین، صراحت و کاربردی بودن آن ها، در کنار لزوم آینده نگری قوانین نسبت به مصادیق آتی یک موضوع بوده و تدوین و تصویب قوانین به زبان سهل و قابل فهم و در نهایت ضرورت ثبات و استمرار قوانین از مهم ترین مولفه های حاکمیت قانون هستند.