«عبادت» در فارسی به معنای «پرستش» و از ماده «عبد» است. شاید بندگی مفهوم روشن تری از این دو واژه باشد. براساس تعالیم فرهنگ دینی و اسلامی، اگر انسان کاری انجام بدهد که مفاد و مضمون آن اظهار بندگی در پیشگاه خدا باشد، عبادت به حساب می آید. اولین چیزی که عبادت، آن را القاء کرده و نشان می دهد، آن است که انسان با عبادت مثل نماز، رکوع، سجده، و عبادات دیگر اظهار بندگی می کند. آیا طبیعت عبادات خود به خود نشانه بندگی است یا اینکه احتیاج به جعل و قرارداد و اعتبار دارد؟ بعید نیست که این عبادات بدون اعتبار و جعل نباشد، گو اینکه یک نوع گرایش های فطری نیز در آنها وجود دارد.