مراسم افطاری اگر گرانقیمت نباشد اتفاقا سنت نیکویی است: فرصت دید و بازدید فراهم می شود و دل ها را به هم نزدیک می کند.

اما اگر قرار باشد افطاری های پرهزینه بدهیم، کمک به نیازمندان امری ارجح است. هر کس دور و برش حتما کسانی را می شناسد که به این هزینه ها محتاجند. پیشنهاد من این است که طبق پیشنهاد قرآن به «ذوی القربی» یعنی دوستان و آشنایان نزدیکمان که در مضیقه مالی هستند کمک کنیم. همه موارد عام المنفعه خوب هستند ولی ما نسبت به نزدیک ترین کسانی که در اطرافمان نیازمندند مسوولیم. بهتر این است که این مبالغ را به آنها بپردازیم. برای ثواب کردن، لازم نیست راه های دور را امتحان کرد. همین که نیازهای اولیه نزدیکانمان را مرتفع کنیم، ثواب بزرگی است.