دلنوشته ام تقدیم به پدری آسمانی است که می خواهم همیشه سرشار از یاد خاطره هایش باشم. ای عزیز خلوت گزیده من در باغ بهشت آسمان! پدر عزیزتر از جانم؛ روزها و شب ها ذره ذره از هم فاصله گرفتند، ماه ها و فصل ها در پی هم آمدند و رفتند. سال های سال گذشتند اما تو نیامدی! نمی دانم در جبهه چه بر شما گذشت. ندیدم در جبهه شاهد چه صحنه هایی بودی و نفهمیدم درد گلوله های دشمن را چطور تاب آوردی اما سال ها است که آشکار و پنهان در قلب و روح منی، اگر تو به ظاهر به دنیای دیگری رفته ای، من با یاد تو در دنیای واقعی مرده ام! می دانم کجایی! آن سوی مهتاب، پشت ابرهای سپید، لابه لای ستاره ها، در میان رودهای روان و دشت های