کودکان موجودات کنجکاوی هستند که درباره چرایی تعالیم دین سوالات بسیاری می پرسند. از این رو در مواقع بسیار پیش از آن که کودکان اصول و فروع دین را فرا گیرند، اعتقاد به رستاخیز بدانها تعلیم داده می شود.

آنها باید فرا گیرند که زندگی پیش روی آنها در حال گذر است و نه آنها بلکه هیچ چیز به یک حالت باقی نمی ماند. آنها درباره مرگ، زنده شدن و زندگی جاوید تصورات مبهمی دارند​ و با خود می اندیشند که چگونه امکان دارد آدمی پس از مرگ به حیاتی دوباره دست یابد و چگونه اجزاء پراکنده یا به خاک تبدیل شده او صورت جسمانی می گیرند. این مسائل فقط ذهن جستجوگر کودکان را به خود مشغول نمی کند و انسان های بالغ و اهل تفکر نیز در این باره می اندیشند و به دنبال پاسخی برای این مساله غامض هستند. به منظور راهنمایی این افراد می توان آنها را به قرآن ارجاع داد.