هر قدر هم عاشقانه ها حال و هوایشان عوض شود، هر قدر مهربانی با معشوق و شکوه ها و درد دل های صادقانه با او جای خودش را به نفرین و بی قراری و گاه دشنام بدهد، اما موسیقی عرصه عاشقانه های ناب و زلال است.

عاشقانه هایی که روزی راهی را پیدا می کنند و با چهره ای تازه پا به میدان می گذارند تا ما مخاطبان موسیقی با شنیدنشان دلمان پر بزند برای همان عاشقانه هایی که لبریز از انتظار و مهربانی بود.

نگاهی به روند موسیقی در چند سال اخیر نشان می دهد عاشقانه های این سال ها بیشتر دشنام، نفرین و رویگردانی از معشوق شده است و در مواردی حتی با افراط پیش می رود و آرزوی مرگ معشوق را هم می کند. هر چند این روند امروز به نسبت به چند سال گذشته آرام تر شده است، اما این ماجرا در ادبیات کشورمان پیشینه ای طولانی دارد و آنها را واسوخت ادبی می نامند.