روز پزشک امسال را در حالی باید گرامی داشت که جامعه پزشکی به معنای طب داخلی، به معنای بخشی از امکانات پزشکی که به کار بالینی غیرعملی می پردازد، به یک بحران ناپیدا مبتلاست، بحرانی که به دلیل ناپیدایی و تداوم و روزمرگی، اگر فکری برای آن نشود، به سرعت عمیق تر و عمیق تر خواهد شد. این بحران تنها به متخصصان داخلی (به معنای عام) مربوط نمی شود بلکه آن وجهی از جراحان را هم که به کار غیرجراحی می پردازند (فی المثل آن زمان که تصمیم برای جراحی می گیرند)، شامل می شود. تصور نمی کنم نیازی به توضیح خطرات بحران در طب داخلی وجود داشته باشد؛ بنابراین مهم آن است که نشانه های این بحران را بشناسیم، شاید راهی به سوی شناخت علل نیز پدید آید.