جمعه، روز بدی بود. همان طور که فرهاد سال ها پیش با آوازش پیش بینی می کرد. انگار اصلااین ترانه را سال ها پیش، برای جمعه ای که آخرین روز مرداد1393 بود خوانده است. ماجرای جمعه بد از این قرار بود: از ساعت 5/8 صبح شمار بسیاری از علاقه مندان به فرهنگ و ادب ایران زمین، در مقابل تالار وحدت جمع شده بودند و اتفاقا در ساعت مقرر تشییع، از بلندگوی ماشین هایی که رادیوهایشان را روی موج شبکه پیام تنظیم کرده بودند «دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من» سیمین با آواز همایون شجریان به گوش می رسید. سیمین غزل ایران، ساعت 9صبح بر شانه دوستدارانش که «لااله الاالله» می گفتند و «درود بر سیمین بهبهانی» سر می دادند، تشییع شد و به جایگاه ویژه محوطه تالار وحدت رسید.