قالیباف سوار آمبولانس بود و من آژیرکشان داشتم می رفتم. در حین حرکت ما در خیابان ها، ماشین ها به صورت خودجوش از هم تفکیک می شدند؛ ماشین های اداری و نیسان ها و اتوبوس ها و پرایدها و پرایدوانت ها می آمدند این ور، ماشین های لوکس و صورتی و قرمز و 206ها و لامبورگینی ها می رفتند آن ور.

گفتم: چی کار می کنید؟

گفتند: به احترام آقا قالیباف، واسه اینکه حرفش زمین نماند، تفکیک می کنیم، ماشین ها این ور، ماشینه ها آن ور.

بساطی شده بود. شهر تهران که قبلایکپارچه مردانه بود، الان دوپارچه شده بود؛ تکه زنانه و تکه مردانه.

در همین تفکیک کاری ها بودیم که یکهو آقا قالیباف به نقل از خبرگزاری مهر و در مشهد گفت: «با مساله تفکیک جنسیتی مخالفم.»

ما گفتیم: ببخشید مساله ای نیست ها، اما چطوری است توی تهران یک حالت دارید توی مشهد یک حالت؟ بعد هم به هرحال تکلیف شهر و شهروند را مشخص کنید، الان ما به خاطر روی ماه شما، همه چیز را تفکیک کردیم. یعنی طرح زوج و فرد را همه جا لحاظ می کنیم. روزهای زوج می رویم دستبوس مادر، روزهای فرد می رویم دیدار پدر. شهردار باورش نمی شد اینقدر کسی خاطرش را بخواهد.

دیگر با شهردار رسیده بودیم بهشت، خیابانش را عرض می کنم، دم سبزه میدان. قالیباف همین که از آمبولانس پیاده شد راه پله ها هم از هم تفکیک شد، راه از این ور، پله ها از آن ور. رسید دم در اتوماتیک، در از هم تفکیک شد و هر لنگه اش رفت یک طرف. من هم گفتم تا افق تفکیک نشده است، در افق گم شوم.