برای من نوشتن همواره یک دغدغه ذهنی دایمی بوده است. راهی که دنیاهای ناشناخته را به تدریج برایم می گشاید و اجازه می دهد تا شاید به حیطه های معارف بشری ناخنکی بزنم. البته این موضوع منزلگاه چندم یا جانبی است که شاید به آن برسم یا نرسم. اما مقصد نهایی و غایی، همان داروسازی است. داروسازی، عرصه ای است که من و سایر داروسازان به آن عشق می ورزیم و شاید به همین خاطر است که هر موقع تصمیم می گیرم تا در این زمینه بنویسم، مسایل گوناگون و زیادی به سراغم می آیند که گاه از نوشتن دست می کشم. اما با توجه به توهین هایی که این اواخر خواسته یا ناخواسته، عده ای به «داروسازی» و «داروساز» روا داشته اند و به دلیل بزرگداشت روز داروسازی نمی توان از نوشتن دست کشید. بنابراین، تلاش می کنم تا در چند بند، هرچند به اختصار، سیمایی کلی از داروسازان ایرانی و شمه ای از تاریخچه روز داروسازی ایران بیان کنم: