زمانی که یاسر به خواستگاری دخترم آمده بود، به او گفتم مهناز تنها دختر من است که خدا بعد از سال ها به من داده و او را روی تخم چشمم بزرگ کرده ام. از او خواستم مراقبش باشد و به او آسیبی نرساند. مهناز یکدانه دختر بود و برای اینکه خوشبخت باشد، هر کاری کردم. آن ها اصرار داشتند که ازدواجشان خیلی سریع شکل بگیرد و به قول خودشان به آرزویشان برسند. در این میان آن چیزی که برای آن ها هیچ اهمیتی نداشت، شناخت بیشتر از همدیگر بود. می گفتند که همدیگر را خیلی دوست دارند و بدون هم نمی توانند زندگی کنند. ما هم حرفشان را باور کردیم و گفتیم هرچه سهل تر بگیریم، این دو جوان راحت تر زندگی می کنند و بهتر می توانند با