بیشتر اضطراب و ناراحتی افراد به خاطر تاکید آنها بر زمان گذشته یا آینده و فراموش کردن زمان حال به وجود می آید؛ زیرا افرادی که در گذشته زندگی می کنند، با سپر قرار دادن وقایع و تجارب گذشته، عواقب رفتار جاری خود را به دوش گذشتگان می اندازند؛ در نتیجه از مسئولیت زمان حال شانه خالی می کنند؛ در مقابل افرادی هم که ذهن شان سرگرم آینده است، اتفاقات اکنون را نمی بینند و مدام انتظار رویدادهای بد را دارند و مضطرب هستند.

بعضی وقت ها ذهن نمی تواند حجم بالایی از افکار و هیجانات را در خود ذخیره کند. اغلب اضطراب (تشویش)، نگرانی و دلواپسی های بی مورد زیادی را برای خود ردیف می کنیم که چند روز بعد می فهمیم، همه آنها چقدر سطحی و بی ارزش بوده اند.