معماری ساختمان ها و سازه های شهری ایرانی در سال های اخیر با چالش های متعددی مواجه بوده است، به طوری که از یک سو شاهد بیگانه بودن معماری شهرهای تاریخی و مذهبی همچون شیراز و مشهد مطابق با سبک معماری خود هستیم و از دیگرسو شهرهایی همچون یزد و کرمان که دارای بافت تاریخی غنی و گسترده ای هستند که مورد بی توجهی و تخریب قرار گرفته اند.

به طور مثال منظر شهر شیراز با پیشینه 1400 ساله و تاریخ خود بیگانه است و گرچه ساختمان ها و کل شهر براساس طرح جامع شهرسازی و رعایت اصول فنی شکل گرفته، اما خبری از اصالت تاریخی و معماری درخشان قدیم در آن نیست، ضمن این که برخی ساختمان ها از معماری یکدست و ضابطه مندی نیز پیروی نمی کنند.