«ماکیاوللی، به خلاف قدما، حسن و قبح را ذاتی عمل نمی داند: در سیاست که قلمروی رابطه نیروها و تابع منطق آنهاست، هر «عملی» با توجه به شرایط زمان و مکان و رابطه نیروها، می تواند «اثر» یا «اثراتی» متفاوت و حتی متعارض داشته باشد. هر عملی در شرایط زمان و مکان خاصی که ماکیاوللی از آن به «فرصت» تعبیر می کند، انجام می شود... موفقیت هر عملی مرهون بخت یار و فرصت مناسب است، چنان که نسبت عمل با اثری که بر آن مترتب می شود، ناشی از همین «دگرگونی گردون» است... در قلمرو سیاست، به خلاف حوزه اخلاق خصوصی، «عمل»خوب می تواند «اثراتی» فاجعه بار داشته باشد و سرکنگبین «عمل» خوب بر صفرای «اثرات» نامطلوب بیفزاید».