نشست ناتو در «ولز» به خاطر تشدید درگیری ها در اوکراین به دلیل اعزام نیروهای روسی به مرزهای شرقی در هاله ای از ابهام قرار گرفته است. به نظر می رسد اهداف نشست اخیر با آنچه غرب در 65سال گذشته برای خود برگزیده بود، بسیار تفاوت داشت. نشست ولز در ابتدا قرار بود همزمان با پایان عملیات نظامی در افغانستان و در ماه ژانویه برگزار شود، اما زمانی که قرار شد 14هزارنیروی آمریکایی و ناتو برای «آموزش، مشاوره و کمک» به نیروهای امنیتی افغانستان چندسال دیگر هم در این کشور باقی بمانند، این نشست در چهارم ماه سپتامبر برگزار شد. به لطف آقای پوتین موضوع اصلی این نشست، بازگشت به تعهدات قدیمی سازمان ناتو بود: یعنی در صورت نیاز اعضا به دفاع، این اتحادیه موظف است که از اعضایش دفاع کند. هنگامی که روسیه به زور خاک کریمه را در ماه مارس گذشته ضمیمه کرد، این سازمان مردد بود که گامی جدی برای رویارویی با مسکو بردارد، اما تنها چنداقدام دیگر از جانب روسیه کافی بود تا اعضای جدید نزدیک به روسیه متقاعد شوند که ناتو بر اساس ماده پنج گام جدیدی بردارد؛ ماده ای که می گوید حمله به یک طرف، حمله به همه است؛ پس باید اقدامی صورت دهد. با وجود تلاش های بسیار «آندرس فوگ راسموسن»، دبیرکل سازمان ناتو برخی از اعضا (به ویژه آلمان، ایتالیا و هلند) چندان تمایل نداشتند که در مقابل روسیه قرار گیرند و در نتیجه درخواست لهستان برای استقرار دایمی 10هزارسرباز، اعم از تعداد قابل توجهی نیروی آمریکایی در آن کشور رد شد. اما اکنون با مداخلات روسیه در جنگ داخلی شرق اوکراین و انهدام هواپیمای ام اچ17 با 193تبعه هلندی توسط جدایی طلبان بی پروایی که توسط کرملین مسلح شده اند، افکار اروپا نسبت به راضی نگه داشتن آقای پوتین تغییر کرده است. بنابراین در این نشست توافق شد یک تیپ نظامی جدید با «آمادگی بالا» تشکیل و یک مرکز فرمان ایجاد شود. با این حال، ناتو اگر این پیشنهاد لهستان را بپذیرد و یک پایگاه برای 10هزارنیروی جنگی در آنجا دایر کند، یک سیگنال قوی تر به روسیه ارسال می کند. اما این موضوع، ناقض توافق سال1997 روسیه - ناتو برای پایان دادن به تقابل جنگ سرد و هموارکردن راه برای مشارکت بین ناتو و روسیه است. اما از آنجا که پوتین همواره به ناتو به عنوان یک دشمن می نگرد، دیگر برای این سازمان متعهدماندن به اسناد امضاشده، ضروری نیست.