زیر لایه ضخیمی از آرایش با رنگ های تند، به زحمت می توان سنش را حدس زد. باید بیست و چند ساله باشد؛ شاید هم کمتر؛ زیر بیست سال! مانتوی لیمویی تنش است با شال سفید. نزدیک ایستگاه اتوبوس ایستاده و هر از چند گاهی، انگار که بخواهد خستگی در کند، می رود و چند دقیقه ای در ایستگاه می نشیند. رفتار و حرکاتش توجه مسافران منتظر را جلب می کند، اما مشخص است که برایش اهمیتی ندارد. کنار خیابان شلوغ با آن همه ماشین، دخترک شال سفید آنقدر تابلوست که حتی از فاصله دور هم ادا و اصول هایش به چشم می آید. لبخندهای اغواگرانه اش با ترمزهای گاه و بی گاه برخی رانندگان، روی صورتش پهن تر می شود. سرش را خم می کند و مکالمه ای