اما استالین مردی نبود که بتوان از او فرار کرد. سعی کرد با تلفن های مکرر خودش او را تحت فشار بگذارد. به او دستور داد که برگردد وگرنه هرجا برود او هم خواهد آمد. بنابراین نادیا تسلیم شد. اما اوضاع همچنان باقی ماند. اختلافات و مشاجرات همچنان استمرار داشت. یک لحظه فکر کرد به اوکراین برود، همه جا را ترک کرده و آنجا بماند. شدت عصبانیت او را نسبت به رفقای بلشویک سابقش از جمله تروتسکی و زینوویات و کامناف نمی فهمید که چرا آنها را ناگهان در نیمه های دهه1920 متلاشی کرد. چرا تا این حد خشونت؟ قتل تروتسکی بدون درنظرگرفتن هیچ گونه حقی برای مخالفان بود و برای نخستین بار چهره واقعی استالین در قدرت را آشکار کرد.