برنامه ها به ویژه اگر میان مدت و بلندمدت باشد و در صورتی که برای جامعه یی در حال توسعه تهیه شود، بدون تردید رنگ و طعم و بوی آرمان و آرزوهای نخبگان حاکم بر آن جامعه را با خود حمل می کند. نخبگان ایرانی، کشورشان از جمله کشورهای در حال توسعه است که از 1327 تا امروز آرزوهای خود را در ماهیت برنامه های پنج ساله توسعه (به جز برنامه اول عمرانی که از 1327 اجرا شد) گنجانده اند. تجربه تدوین و اجرای پنج برنامه عمرانی در رژیم گذشته و پنج برنامه توسعه از 1368 تا امروز نشان می دهد که محقق کردن آرزوهای نخبگان در این مدت از دل برنامه ها بیرون نیامد و انبوهی از ناکامی در پیاده کردن آرمان ها از خود بر جای گذاشته است.