دکتر عبدالحسین زرین کوب در واقع از جمله نخستین مورخان تاریخ ما است که رویکردی متدولوژیک و علمی به تاریخ و مساله تاریخ نگاری داشته اند. این روش هم برمی گردد به زمینه تحصیلاتی و احاطه ایشان بر چند زبان که از این طریق می توانست به منابع مهمی درباره تاریخ ایران دسترسی پیدا کند: منابعی تازه و کمتر دیده شده، مهم ترین ویژگی و اهمیت کار ایشان به نظر من این مساله بود. دکتر زرین کوب در تقسیم بندی هایش کلادوره های تاریخی ایران را به سه دوره تقسیم می کرد و روی این خط کلی پیش می رفت: یکی دوره «قبل از اسلام» - دوره کشمکش برای تثبیت هویت ایرانی-، «دوره قبل از صفویه» - دوره تلاش برای حفظ هویت ایرانی - و بالاخره دوره «صفویه و بعد از آن» - دوره استغراق در هویت ایرانی-.