حربه هایی مانند تفرقه و ملت سازی از دو قرن پیش توسط قدرت های استعماری به عنوان بهترین راه کنترل مسلمانان و هدایت رفتاری آنها به سوی اهداف قدرت ها بخوبی به کار گرفته شده است. ظرفیت های ملت های اسلامی و رشد نیافتن دانش اجتماعی و سیاسی در این ملل و دولت های حاکم بر آن ها نیز بهترین بستر را برای موفقیت طرح های استعماری فراهم کرده است. این ضعف و نقیصه مختص دو قرن پیش نیست، بلکه اکنون نیز ضعف بینش دینی، اجتماعی و سیاسی ملت های اسلامی موجب بروز اختلافات عمیق ظاهری و باطنی در میان ملل مسلمان شده است. ظهور نحله ها و گروه های سیاسی، فکری و تروریستی در 30 سال اخیر که هر یک داعیه دفاع از اسلام و هر یک نیز