روی عن الصادق (ع) قال:

لایشغلک طلب دنیاک عن طلب دینک فان طالب الدنیا ربما ادرک و ربما فاتته فهلک بما فاته منها[1]

ترجمه حدیث: حضرت امام صادق (ع) فرمودند:

به دنبال دنیا رفتن تو را از اینکه به دنبال دینت بروی، باز ندارد. دنیا طلبان از دو حالت خارج نیستند، دسته ای هستند که به دنیای خود می رسند و دسته ای دیگر که به دنیای خود نمی رسند و موفق نمی شوند که به خواسته ها و آرزوهای خود برسند و در راه به دست آوردن دنیایی که هرگز به آن نمی رسند هلاک می شوند.

شرح: انسان در دنیا برای گذراندن زندگی و احتیاجات آن از قبیل امور معیشتی، مسکن و... باید طلب دنیا کرده و به دنبال تهیه آن برود، اما بگونه ای که او را از فراگیری مسائل و معارف دینی و شرعی و... و به کارگیری آن در امور دنیایی باز ندارد. اگر قصد و نیت او در امور دنیایی خدا بوده و برای رضایت الهی در طلب آخرت باشد، خود آن، طلب آخرت است. دنیا طلبان دسته ای هستند که دنیا را به دست آورده و دین را از دست داده اند و به طور یقین ضرر کرده اند.

دسته ای دیگر که دنیا را طلب کردند و به دست نیاوردند و دین را هم از دست داده اند، وضع آنان خیلی بدتر است و آنان«خسرالدنیا والآخرة» می شوند، یعنی هم در دنیا به تمام معنا ضرر می کنند و هم به تمام معنا آخرت را از دست می دهند. اما انسان هایی که به دنبال دین و آخرت خویش هستند، اگربه دنیا رسیدند از دنیا برای آخرت استفاده می کنند که هم به دنیای نیکو و هم آخرت نیکو می رسند. اگر هم آنان به دنیای کوتاه و فانی نرسند، به آخرتی زیبا و جاودانه و به بهشت و... خواهند رسید. انسان برای رضای خداوند و قربة الی الله باید به دنبال دین و دنیا برود.

* پایگاه اطلاع رسانی آیت الله شیخ مجتبی تهرانی(ره)