«می توانم خون و عشق را بدون بلاغت اجرا کنم و می توانم خون و بلاغت را بدون عشق اجرا کنم و می توانم هر سه را با هم یا یکی یکی اجرا کنم، ولی نمی توانم عشق و بلاغت را بدون خون اجرا کنم. خون، اجباری است، همه اش خون، خودتان که می بینید.» این جملات، برگرفته از نمایشنامه «رزانکرنتز و گیلدنسترن مرده اند» تام استاپارد، شاید فتح باب مناسبی برای مطالبی باشد که در اثر خواندن «ترکیب بندی در سرخ» مهام میقانی به یکی از مخاطبان احتمالی دست می دهد. رمان میقانی هم آمیزه ای از خون و عشق و بلاغت است. در فصل های نه گانه کتاب ترکیب بندی این سه را مطابق با نقل قول استاپارد تجربه می کنیم. به هر حال، خون پای ثابت روایت است.