گروه زندگی: پای سفره عقد که نشسته بود و می خواست سوال عاقد را با «بله» پاسخ دهد گمان نمی کرد ثمره این ازدواج، ایستادن لبه پرتگاهی باشد که یک سوی آن نابودی و سوی دیگرش زندگی پر رنج و محنت باشد. دیری نپایید که این احساس بر او مستولی شد که نمی تواند به این خانه لرزان دل ببندد.

«معصومه عطایی» که لحظه های سیاه زندگی با همسرش را به بهای آرامش در کنار پسرش تحمل می کرد، کاسه صبرش لبریز شد و جدایی را بهترین راه حل دید اما این بهترین اتفاقی نبود که او گمان می کرد. رد پای سیاه آن زندگی همراهش بود تا اینکه شب بیست و سوم ماه رمضان سال 1389 قربانی همان زندگی شد.