عبارت «کعبه قلب» یا «کعبه دل» معمولادر ادبیات فارسی و آثار عرفانی به کار برده می شود. ریشه «قبل» دارای معنی پذیرش و قبول نیز هست که ویژگی های اصلی «قلب» هستند. همیشه «قلب» تجلیات الهی را دریافت می کند که از بالاو درون می رسد: و «قلب» نه تنها قدرت انتقال یا تقلب را در بردارد، بلکه قدرت پذیرش، یعنی «قبول» یا «قابل» را نیز دارد. قرآن، همچون دیگر کتب مقدس، علم و آگاهی را با قلب، و نداشتن آگاهی را با کوردلی مرتبط می داند. براساس این تعالیم قرآنی و سنت و احادیث نبوی حکمای الهی تعالیمی دقیق در ابعاد مابعدالطبیعی، جهان شناسی و انسان شناختی، در معنا و مفهوم این اصطلاح در زمینه قلب را توسعه دادند.