وجود نهادی برای برنامه ریزی در سطح کلان جامعه و نظارت بر حسن اجرای آن، ضرورتی اجتناب ناپذیر است. مولوی، برنامه ریزی را امری بدیهی می داند و از آن طریق اختیار را ثابت می کند: اینکه فردا این کنم یا آن کنم - این دلیل اختیار است ای صنم. هرگاه جامعه صرف نظر از اجزا و افراد، خود وجود و ماهیتی مستقل دارد؛ تصمیم گیری درباره چگونه شدن در آینده را به دست تصادف یا عوامل غیرعقلی نباید داد. شهید مطهری نیز در کتب جامعه و تاریخ و فلسفه تاریخ می گوید: جامعه یک مرکب حقیقی و طبیعی است، حاصل این ترکیب هویت روح جدیدی است به نام روح جمعی. در این نوع ترکیب در اثر تاثیر و تاثر انسان ها در یکدیگر، یک هویت جدید به وجود