خشونت های اجتماعی در همه کشورها وجود دارد، اما به نسبت ها و شکل های مختلف و صرف وجود خشونت های اجتماعی چیزی منحصر به جامعه ما نیست. اما به گمان من آنچه کشورهای مختلف را از هم متفاوت و متمایز می کند، نحوه برخورد مسوولان انتظامی و امنیتی و همین طور مردم، با اینطور پدیده هاست. من هم طبعا می توانم حدس هایی درباره منشا این خشونت ها بزنم و بحث های اخیر در مجلس و از طرف گروه های حساس به وضعیت حجاب در کشور را از نظر فکری ربط بدهم به این وقایع، اما فکر می کنم به جای حدس زدن، درست تر این است که از مسوولان بخواهیم تا عوامل این اتفاق های وحشتناک را پیدا کنند و از خودشان بخواهند تا در انظار عمومی توضیح دهند که چرا این کارها را کرده اند. فقط در این صورت است که تصویر روشن تری از آنچه اتفاق افتاده می توان داشت و آن وقت می توان به ریشه ها و زمینه های اجتماعی آن فکر کرد. آشکارشدن انگیزه های عوامل این اتفاقات به نظرم حتی از مجازاتشان هم مهم تر است. طبعا نوع برخورد نیروهای انتظامی و همین طور سایر مسوولان با امثال این اتفاقات است که نشان می دهد چنین جریان های خشونت سازی چقدر نگران برخورد قانونی با خودشان هستند یا اینکه برعکس، از این جهت اصلااحساس نگرانی نمی کنند. عکس العمل مردم البته به نظر من حتی مهم تر است، که چقدر به اتفاق هایی که افتاده واکنش نشان دهند و با عکس العمل جمعی مانع بروز و تکرار چنین حوادثی شوند. طبعا چنین حوادثی ریشه در خشونت های کوچک و بزرگ دارد. برای عده ای ساده تر است که مسایل پیچیده ای مانند فسادهای اخلاقی در جامعه را به یک چیز خرد نسبت دهند و نخواهند سایر ناهنجاری ها را ببینند که حلشان آسان نیست. به هرحال به گمان من مهم تر از هرچیزی واکنشی است که عموم مردم نسبت به این اتفاق ها نشان می دهند و اینکه آیا جامعه ما به قدر کافی هم حسی اجتماعی دارد تا به اتفاقی که نه فقط برای چندزن افتاده، بلکه به قصد عده ای برای ایجاد وحشت در بسیاری از زنان اتفاق افتاده است، واکنش درست و کافی نشان دهد یا نه.