ملاصدرا، فیلسوف چهار قرن پیش تاریخ فلسفه اسلامی، امروز دیگر تنها متعلق به حوزه های فکری تشیع و حتی جهان اسلام نیست. او متفکری جهانی و در ردیف بزرگترین فیلسوفان جهان همچون دکارت، هگل، هیوم، کانت، اکهارت و هایدگر قرار دارد و آثار نوشته شده درباره او بتدریج در فهرست کتاب های منتشره توسط مهمترین ناشران و محافل دانشگاهی و علمی جهان قرار گرفته است.

دایره المعارف ها دیگر درباره او به یک ستون اکتفا نمی کنند بلکه صفحات متعددی برای معرفی این حکیم اختصاص می دهند. اینها همه به برکت تلاش های ارزشمند چند دهه اخیر برای معرفی این فیلسوف بزرگ بوده است. نقش دانشمندانی چون سید جلال الدین آشتیانی، عبدالله جوادی آملی، حسن زاده آملی، ابراهیمی دینانی و در سطح بین المللی سید حسین نصر، هانری کربن، فضل الرحمان، جیمز موریس، دیوید بورل، ابراهیم کالین و سجاد رضوی را نباید از نظر دور داشت. با این همه هنوز دو وظیفه مهم پیش روی پژوهشگران و فیلسوفان فلسفه صدرایی است؛

1. بررسی، بازخوانی و کشف ابعاد ناشناخته این فلسفه به منظور یافتن راه حل های مناسب برای مهمترین مسائل و مشکلات فلسفی جهان امروز.

2. معرفی این ابعاد جدید به جهانیان و متفکران از ملیت های دیگر.

کتاب «درآمدی بر فلسفه سیاسی صدرالمتالهین» و نسخه کامل تر آن به زبان انگلیسی توسط انتشارات راتلج با مباحثی چالش بر انگیز در باب حکومت دینی و دموکراسی گامی در جهت تحقق این دو هدف بوده است. در نسخه فارسی این اثر چشم اندازی از حیات سیاسی عرضه شده است که در صورت پیروی از آن شاید بتوان تحقق جامعه ای براساس ارزش های والای انسانی و مبتنی بر عدالت و فضیلت را نوید داد.