هر چروکی که بر چهره سراسر مهربانی اش نشسته، نشان از گذر عمر دارد که با لبخندهای دلنشین اش گشوده می شود و همین که حرف هایش جدی می شوند، دوباره سرجایشان باز می گردند.از سرمهربانی تحسین برانگیزی که با طینت مادران این سرزمین گره خورده است، ابتدای همه پاسخ هایش واژه مادرجان را می نشاند و با حوصله و صبری مثال زدنی آنقدر شمرده سخن می گوید که سخت است باور کنی مقابل بانویی 97 ساله نشسته ای. تک تک درختان این مرز و بوم و ذرات هوای پاکی که در آن جاری است، مدیون تلاش های خالصانه این بانو است که چیزی جز عشق، به گام هایش توان حرکت نداد و مقاومت را دلیل اصلی این ایستادگی می داند. در خانواده ای محکم و وارسته