شهاب حسینی، کارگردان فیلم «ساکن طبقه وسط» در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا این فیلم بیشتر حدیث نفس او است، گفت: بله، فیلم می تواند حدیث نفس من باشد چون من با آقای کریمی که فیلمنامه را نوشته، در شرایطی زندگی می کردیم که خیلی زودتر، از نسل های بعد و قبل از خود فاصله گرفتیم. مثلا کسی که در دهه 30 زندگی می کرد، کودکی خود را داشته، ولی ما در دهه 60 بزرگ شدیم که همزمان با روزهای جنگ بود و به همین دلیل، این فیلم را می توان به نوعی غلیان احساسات نام گذاشت.