نه خیال فتح کیبورد و هوای خواب دارم/ پس این فضای سنگین هوس کتاب دارم

میان این همه خبر که بدند و این روزها که درهای مجازی و حقیقی انگار بر لولای مرگ، این مطلق سرگردان، می چرخند، یک عنوان، حواسم را پرت خلوتی مطبوع با خویش و خیال و فهم می کند.

خوشا که نام این هفته کتاب است. «کتاب» این مامن خاموش و شریف.

هوس کرده ام هوسناک بودن منظره کتابخانه ام را، کتابخانه تان را، کتابفروشی ها را، کتاب خریدن های گذشته را، و شاید اکنون را، بوی کاغذ را و لمس حجم فهم را در قواره یک کتاب خوب و معتبر به رخ این روزگار سراسر مجاز و محفوظات مجازی بکشم که فهم ها و سوادها و اگر تحلیلی مانده باشد تحلیل ها را دارد در عمق یک بندانگشتی فضای اینترنتی محصور می کند و نمی گذارد مغز به قعر آنچه می کاود بخزد.

رفقا، همشهریان، همسرزمینان، همزبانان... ای آدم ها! بیایید همین یک هفته، لااقل در همین هفت روز با یاد ارواح و جان های آگاه و علامه های دهر روزگاران که زیستشان به میمنت چنین عنوانی بر این هفته، مبارک باد سر داد دوباره کتاب بخریم یا اجاره کنیم یا به امانت بگیریم، بخوانیم و به شیوه دلچسب و عمیق روزگار بزرگان، یادداشت برداریم، مطالب را با منابع تطبیق دهیم و برای هر سوال ذهنی و عینی به یک کلیک کوچولو در مرورگرهای اینترنتی بسنده نکنیم و فهممان را به انگشت دانه تیترهای پاسخ نمای ارضاءکننده، تقلیل ندهیم. کتاب و کتابخوانی حالمان را بهتر از اوضاع اکنونمان خواهد کرد. قول می دهم.

وای و هزار افسوس بر سرزمین رودکی و نظامی و بیدل و فردوسی و خیام که سرانه مطالعه در آن چنین اندک و ناچیز است. ما وارثان خلفی برای نیاکانمان نبودیم. امروز چهارشنبه بیست وهشتم آبان در ساعت چهار پس از نیمروز در شهر کتاب بوستان میدان پونک که در مجتمع تجاری بوستان واقع شده، هستم تا شعری بخوانم، کتابی بخرم و کتابی بفروشم، اختیار امانت دادن کتاب ها اما با من نیست که کتابخانه کوچک شخصی ام پیشکش به شما.

اگر امروز مجال دیدار دست داد، مفصل گپ خواهیم زد، چای خواهیم نوشید و شعر خواهیم خواند. امروز میزبان شما هستم در آن نشانی. باقی بقایتان