جمعیت چنان بود که باید دو ساعت پشت در گالری اثر می ایستادید تا فقط یک ربع نمایشگاه آیدین آغداشلو را در حضور استاد نقاش تماشا کنید. در افتتاحیه هفت نگاه هفتم جمعیت در سه طبقه گالری فرهنگسرای نیاوران موج می زد. صف امضا گرفتن از پرویز تناولی در آیین رونمایی کتاب تازه اش به بیرون از گالری اعتماد و داخل خیابان رسیده بود... و از همه غرورانگیزتر بدرقه مرتضی پاشایی بر دریای انسانی بود. همه این اتفاقات پیاپی در همین چند روز اخیر رخ داده است؛ بنابراین اگر قرار به مصادره باشد این ستایش و افتخار ملی از آن جامعه فرهیخته هنر ایران است؛ هنری که هیچ گاه رنگ بودجه و توجه ویژه ندیده است، رسانه ملی سالیان دراز است آن را نمی بیند، تبلیغش نمی کند، دوربین های تلویزیون سیمای آغداشلو را فراموش کرده اند و به گمانم، بزرگی به نام تناولی را هیچ گاه ندیده اند؛ اگر هم پاشایی را نشان داده (و بعد رفتنش بیش از همیشه) سازش را پنهان کرده اند، رسانه جامعه هنری ایران، همین مردمند که حالابه لطف شبکه های اجتماعی برای نکوداشت هنرمندان خود، توان اطلاع رسانی و هم افزایی دارند، درود به این رسانه نوظهور که به بزرگی اش، هنر ایران نیز راه های بزرگ خواهد پیمود.