در زمان های تغییرات بزرگ، مردم، به دنبال تصمیم گیری های قاطع سیاستمداران هستند. معمولا در شرایط اعمال تغییرات موفق، مردم، رهبر خود را به عنوان کسی که به قدر کافی به آنها اهمیت می دهد، و در عین حال، مجبور است تصمیمات مهمی بگیرد، یا درگیر نحوی نرمش قهرمانانه شود، می بینند. به این شکل است که جوی از اطمینان و اعتماد میان سیاستمداران و مردم وجود دارد. اعتماد به رهبر در این شرایط، همچون چسبی عمل می کند که مردم را با هم متحد می کند و کارایی جامعه در برخورد با تغییرات بزرگ را افزایش می دهد. اعتماد موجود میان مردم به نوعی امید به فرداهای بهتر را در افراد می پروراند، و به همین ترتیب، کنار آمدن با تغییرات را بسیار ساده تر می کند.