با اتکا به این دومتن سترگ هر دو اجرا چنان زلزله یی در تن آدمی درمی اندازد که تا روزها و شاید تا دم آخر فکر و ذهن مخاطب را از هجوم انبوه سوال های هنوز بی جواب رها نمی کند. چون همذات پنداری در این دو نمایش و با این اشکال اجرایی حد تصور ندارد بدین معنی که بی شعار به ما گوشزد می کنند هرکدام از ما کن هریسون ها و ویلی لومان های بالقوه ایم

این روزها در کنار آثار دیگر، دو نمایش در تهران بر صحنه است که از پاره یی جنبه ها نباید راحت از کنارشان عبور کرد. یکی «بالاخره این زندگی مال کیه؟» نوشته برایان کلارک به کارگردانی اشکان خیل نژاد در تماشاخانه ایرانشهر و دیگری «مرگ فروشنده» اثر آرتور میلر به کارگردانی