شاید اگر پایت نمی شکست سراغش نمی رفتی. گزینه های جدی تری برای انتخاب داشتی تا مجموعه داستانی را که شکل و شمایل طنز نوجوان دارد دستت بگیری و چند روز را با آن سپری کنی و ببینی که بعد از هفته ها داری می خندی.این ها را به الویرا لیندو گفتم، نویسنده مانولیتو، نویسنده و روزنامه نگار معروف امروز اسپانیا، در گوشه کافه ای دنج در مادرید، از خودم پرسید و از مقاله ام؛ «تاثیر دن کیشوت بر طنز ایران» که برای ارایه آن در سمینار «سعدی و سروانتس» به مادرید رفته بودم و صد البته درباره مانولیتو و نظر خوانندگان ایرانی اش. گفتم از او به دلیل ایجاد لحظات شاد و مفرح برای یک پاشکسته در تهران ممنونم! خندید. گفتم که طنز