بی شک می توان محمد علی فروغی (1254-1321ش.) را واپسین چهره از نسل کهن وزیران فرهیخته ایرانی چون بزرگمهر و حسنک وزیر و خواجه نظام الملک و رشیدالدین فضل الله و میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی و امیرکبیر خواند، انسانی چند وجهی که در علم و دانش همان قدر سرآمد بود که در سیاست و دست بر قضا در یکی از حساس ترین برهه های تاریخ معاصر ایران یعنی سال های مشروطه و جنگ جهانی اول و سپس بر آمدن سلسله پهلوی می زیست و به سهم خود چه در حوزه نظر و چه در میدان عمل نقشی ماندگار ایفا کرد. فروغی از دودمانی از بازرگانان اهل فضل اصفهان بود. نیاکانش تا پشت دهم یعنی حاج ملامومن اصفهانی را می توان دنبال کرد که همزمان با