برای واکاوی نگاه اجتماعی نسبت به مقوله مرگ یکی از مسیر ها سینماست. سه گانه بهمن فرمان آرا یکی از بهترین گزینه ها برای تحلیل این مبحث است. (بوی کافور، عطر یاس 1378) (خانه یی روی آب 1380) (یه بوس کوچولو 1384).

فرمان آرا از گروه اجتماعی هنرمندان و نویسندگان قبل از انقلاب است که در جریان انقلاب از عرصه فیلم و سینما خارج شده اند، ولی پس از شکوفایی بیش از پیش سینمای ایران امکان بازگشت و اجرای فعالیت هنری را در جامعه پیدا کردند. همین طور فیلم های جدید این فیلمساز با استقبال منتقدان مواجه شد و دارای ارزش زیبایی شناختی تلقی شده است. بنابراین می توان وی را فردی استثنایی، یعنی همان فردی دانست که