به نظر می رسد که ما ایرانی ها با مفاهیم «انسان چندفرهنگی»، «هویت چندفرهنگی» یا آن طور که من می گویم «اگزیستانس چندفرهنگی» بیگانه نیستیم. تو گویی این سرنوشت تاریخی ما بوده که در طول تاریخ این نوع بودن را تجربه کنیم. فیلسوفان ما هم مسلمان بوده اند، هم یونانی می اندیشیده اند. شاعران ما هم فارسی می نوشته اند، هم در بلاد ترک زندگی می کرده اند

در ایران یکی از نخستین کسانی که نامی از چندگانگی فرهنگی آورد داریوش شایگان بود. آثار شایگان اما در بستر فلسفه سیاسی نوشته نشده اند. شایگان چندگانگی فرهنگی را در فضایی ورای مرزهای سیاسی تعریف می کند آثار شایگان فرا مرزی و بین کشوری و بین قاره یی است، آن