نخستین آشنایی ام با نام «جعفر شهری» به سال 1357 و در زمانی که چاپ دوم کتاب «شکر تلخ» توسط انتشارات امیرکبیر منتشر شده بود، برمی گردد. کتابی که 40-30 صفحه بیشتر از آن را نخوانده بود، به طریقی، گم شد و وقتی کتاب در بحبوجه انقلاب جمع شد، در حیرت قلم نویسنده ماندم تا آنکه بعدها توانستم کتاب را پیدا کرده و کامل بخوانم. چیزی که در نوشته ایشان، برایم جالب توجه بود، اعجاز کلامی از فرهنگ عامه برای تصویر کردن طهران قدیم بود. مدت ها به دنبال ملاقات با ایشان بودم تا آنکه با پیگیری دوست عزیزم؛ مجید تفرشی، شماره تلفن ایشان را پیدا کرده و در عید فطر سال 1362 که تابستان هم بود، به خدمت ایشان در منزلش، در تجریش