آگاهانه و بدون کتمان باید پذیرفت وقتی سخن از فیلم و سینمای ایران است، پیرو آن آثار تولیدی باید معرف فرهنگ و هنر ایران باشد و به تبع آن باید همه مردم به نحوی در این آثار موجودیت، سهم و مشارکتی داشته باشند (همان گونه که در گیشه و فروش فیلم ها سهم دارند)، با این حساب فیلم های تولید شده باید معرف جامعه بزرگ ایران، فرهنگ، مرام، خصلت ها، رسوم و... مردمان این مرز و بوم باشد.

این به معنای آن نیست که تمام اقوام در یک فیلم حضور فیزیکی داشته باشند، بلکه بر این باورم که خطه پهناور ایران با بافت و اقلیم های متفاوت و معماری های شگرف که در جای جای خاکش گنجینه های آشکار و قابل توجهی دارد و با طبیعت زیبا و چهار فصلش، با مردمان خونگرم و رسوم گوناگونش می تواند عرصه خوبی برای فیلمسازان ما باشد.