از سنت های الهی حاکم بر هستی، قضا و قدر است. بر اساس آیاتی از قرآن، خداوند هستی را در جهت و سویی مدیریت و ربوبیت می کند که حکمت و مصلحت اقتضا می کند. بنابراین، برای همه چیز مقدراتی است.(فرقان، آیه 2) تا در آن مسیر حرکت انجام گیرد و هر چیزی به مقصد و مقصود خود برسد.

از آنجایی که برای هر چیزی مقدراتی است پس نمی تواند امری در جهان و هستی اتفاق افتد که بیرون از دایره برنامه ریزی و سیاست های الهی باشد. خداوند در آیاتی از جمله آیات 22 و 23 سوره حدید می فرماید که هیچ مصیبتی نه در زمین و نه در نفس های شما به شما نرسد، مگر آنکه پیش از آنکه آن را پدید آوریم، در کتابی است. این کار بر خدا آسان است، تا بر آنچه از دست شما رفت اندوه مخورید و بدانچه شما را داد شادمان نشوید، و خدا هیچ گردنکش خودستا را دوست ندارد.