یکی از ویژگی های حضرت علی بن موسی الرضا(ع) دانش گسترده و احاطه آن حضرت بر علوم مختلف و بر علم کلام از منظر همه ادیان و مکاتب زمان بود. آن حضرت در تعامل با ادیان و مذاهب کاملا به سخنان و اشکالات آنان گوش می داد و پس از شنیدن آنها، با کمال متانت، به دور از خشونت جوابی قانع کننده به آنها می داد. هرگز دیده نشد که آن حضرت با افراد و رهبران ادیان و مکاتب به زشتی سخن بگوید یا آنها را به نوعی متهم کند.

مرحوم شیخ صدوق(ره) می گوید: «مامون در هر کجا احتمال می داد دانشمندی باشد که توانایی مناظره و مباحثه با امام رضا(ع) را داشته باشد او را به مجلس خویش فرامی خواند و به بحث با آن حضرت وادارش می کرد.