رولت روسی یکی از خطرناک ترین و پرریسک ترین بازی های جهان است. آن قدر خطرناک که نام بازی بر آن گذاشتن، توهین به بازی است! در این بازی در یک اسلحه کمری یک تیر گذاشته می شود و پس از چرخاندن خشاب، بازیکن آن را در شقیقه خود می گذارد و به سمت مغز خود شلیک می کند.

هیچ آمار و احتمالی نمی تواند درصد ریسکی که در این بازی نهفته است را توجیه کند. این روزها والیبال ایران خود را در این وضعیت قرار می دهد، آن هم در برابر پیشنهادی که یک تیم روسی به کاپیتان تیم ملی والیبال ایران داده است.

سعید معروف تر از آن است که بخواهیم او را معرفی کنیم. او اگر بهترین پاسور والیبال جهان نباشد که ما می گوییم هست! یکی از برترین های جهان است. طبیعی است که او پیشنهاد های خوب داشته باشد و تیم های بزرگ جهان برای به خدمت گرفتن او سر و دست بشکنند. مثل همین پیشنهاد آخری که خبرساز شده است. حالافرض را بر این بگذاریم که «معروف» آن را رد کند، ما چه چیز به دست می آوریم؟ به نگاه عملی فقط یه مزیت وجود دارد که آن هم بازی کردن او در تیم شهرش است که در بهترین حالت به رضایت هواداران ختم می شود، اما حضور معروف در لیگ روسیه باعث می شود که آن پل ارتباطی میان والیبال ایران و جهان که زمانی با حضور والیبالیست هایی چون بهنام محمودی در ایتالیا ساخته شده بود، دوباره ترمیم شود.

این همان راهی است که می تواند علاوه بر مزایای مالی، راهی برای ارتقای علمی والیبال ایران شود و.... حضور معروف در لیگ های معتبر را تنها می توان با حضور علی دایی در بایرن مونیخ مقایسه کرد. آن روزها ما یک سفیر خوب در سطح اول باشگاهی جهان داشتیم و امروز هم معروف می تواند همان سفیر خوب باشد، سفیری نه برای ورزش که حتی در شناساندن جنبه های فرهنگی و ورزشی. هرچند که یادمان باشد که این تصمیم شخصی برای سعید معروف است و کاپیتان والیبال ایران بهتر از هر کسی می داند که صلاحش در این میان رفتن است یا ماندن.