(بدان ای سالک راه خدا!)

«حق متعال به حضرت موسی(ع) می فرماید: ای موسی سپاسگزار من باش، شکر نعمت مرا بجای آر. حضرت موسی(ع) عرض می کند: پروردگارا چگونه سپاسگزار تو باشم و چگونه حق نعمت تو را بجای آورم، مگر نه این است که نعمت شکر و سپاسگزاری را تو خود به من عطا کرده ای؟ خطاب می رسد ای موسی! اکنون که تو فهمیدی نعمت از من است شکر نعمت من انجام شده است.»

«همچنین امام صادق(ع) می فرماید: شکر نعمت اجتناب از محارم است.

و در حدیثی دیگر آن حضرت می فرماید: شکر نعمت اعتراف به نعمت است.»

بعضی در معنی ادای شکر نوشته اند: ادای شکر حق «عراسمه» به این است که نعمت حق متعال بجا و به مورد صرف گردد.علی(ع) در خطبه 236 می فرماید: «برای حق متعال در هر نعمتی حقی است، هر کس ادای آن حق نماید، آن نعمت زیاد می گردد، و هرکس کوتاهی کند، آن نعمت از او سلب می گردد.» (1)