همیشه بر این باور بوده ام که هر گاه پشتوانه یک کار سینمایی یا نمایشنامه، متن ادبی باشد، کار در ارتباط گیری با مخاطب موفق تر است. یعنی ما هنگام تماشای کار به ظرافت ها و نکته هایی بر می خوریم که تامل برانگیز است. همان جزییاتی که جادویی ا ست و در ذهن به شکل نشانه های آشنا دیده می شود. این نشانه ها نقاط قوت یک نمایشنامه هستند. در کار «تو دهنتو می بندی یا من» که از داستان کوتاه بهاره رهنما الهام گرفته شده، جزییات گفتمان زنانه در متن دیده می شود. در هنگام تماشای اثر شما می توانید به شکل واضحی نگاه به شدت واقع گرایانه نویسنده به مسائل اجتماعی و روانشناختی زنانه را ببینید. همان بحران های رایج زنان در