دکتر ضیاء موحد نامی محترم در ادبیات حرفه ای روزگار ماست، فلسفه دان و اهل منطقی که به طور حرفه ای بیش از 40 سال است که نامش با شعر امروز ایران گره خورده و شاید بتوان او را انفرادی ترین شاعر معاصر ایران هم نام نهاد.

مردی که در تمام این سال ها که جریان های مختلف ادبی پاگرفتند، گسترش یافتند، کارگاه برگزار کردند و شاگرد و مریدپرور شدند و افول یافتند و خاموش گشتند، وارد هیچ نحله و گروهی نشد و ترجیح داد همواره خودش باشد و همچون نامش واحد و موحد بماند. نه اسیر شعر حجم و گفتار و رویکردهای فرمالیستی و انقلابی و... شد و نه تحت تاثیر بزرگان و هم ردیفان خود قرار گرفت تا شعرش در حد رونوشتی از آنها تنزل یابد، گرچه نباید غافل شد که او در تمام این سال ها بیش از هر نکته ای با حضور تاثیرگذارش در محافل آکادمیک، «دانشجو»پرور بوده است.