همیشه مهم بوده اند. چه آن وقت ها که خیابان ها اینقدر کش نیامده و شاخه شاخه نشده بودند، چه حالاکه شهر، شکل و شمایل تازه ای به خود گرفته و کمتر نشانی از روزگاران گذشته دارد. میدان، محل خاصی است. برای خودش هویت دارد و اصالت. خیلی اتفاقات مهم، از دل همین میدان ها شکل گرفته اند. میدان محل مکث است. محل بروز جمعی غم ها و شادی ها. محل گشت و گذار. تجدید خاطرات قدیمی. مغازه های آشنا و گاهی چند عکس یادگاری.

پیاده باشی یا سواره، به میدان که می رسی، همه چیز فرق می کند؛ حتی حس و حالت. سواره که باشی، سعی می کنی خودت را از گره ترافیکی میدان با چالاکی رها کنی. باید حواست جمع باشد. در این گیر و دار و شلوغی،