فردی را تصور کنید که سوار بر دوچرخه از مسیری پر از مناظر زیبا می گذرد. او از هر چیزی که می بیند، لذت می برد و به نظرش همه چیز خوشایند و دلپذیر می آید و شاد است. افراد صلح جو همین احساس را دارند. آنها از محیط اطرافشان همیشه راضی هستند و به طور کل زندگی برایشان رضایت بخش است.

خود را هرگز از محیط زندگی شان جدا نمی بینند و با آن احساس یگانگی دارند و به طور طبیعی این کیفیت از یکتایی را تا آنجا که در توان دارند، حفظ می کنند. افراد صلح جو همیشه طالب صلح و هماهنگی با دیگران هستند. نسبت به زندگی بسیار خوشبین هستند. آنها از هر نوع کشمکشی، چه درونی و چه بین فردی، به هر قیمتی که شده دور می مانند.